elokwencja — ż I, DCMs. elokwencjacji, blm 1. «umiejętność pięknego, zrozumiałego wysławiania się; wymowność, krasomówstwo» Popisywać się elokwencją. Ktoś odznacza się elokwencją. 2. iron. «wielomówność, gadulstwo» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
talent — m IV, D. u, Ms. talentncie; lm M. y 1. «niezwykła, nieprzeciętna zdolność twórcza; wybitne uzdolnienie do czegoś» Talent aktorski, literacki, malarski, muzyczny. Niepospolity, wybitny, samorodny, wrodzony talent. Talent do rysunku, do języków, do … Słownik języka polskiego
czarować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, czarowaćruję, czarowaćruje, czarowaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odprawiać czary, zaczarowywać, zaklinać {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przyciągać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, przyciągaćam, przyciągaća, przyciągaćają, przyciągaćany {{/stl 8}}– przyciągnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, przyciągaćnę, przyciągaćnie, przyciągaćnij, przyciągaćnął, przyciągaćnęli, przyciągaćnięty {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień